Grupa Badawcza Odporności Wrodzonej
Tematyka badawcza
Choroba nowotworowa stanowi globalne zagrożenie zdrowia publicznego. Rozwój nowotworów często ma miejsce w tkankach barierowych, takich jak skóra, płuca czy przewód pokarmowy, które pełnią zasadniczą rolę w ochronie organizmu przed patogenami.
W tych właśnie tkankach obecne są wrodzone komórki limfoidalne (ILCs), limfocyty, które, mimo braku klasycznych receptorów antygenowych charakterystycznych dla limfocytów T i B, odgrywają kluczową rolę w immunologicznej obronie organizmu. ILC2, jeden z głównych podtypów ILCs, jest szczególnie interesujący w kontekście nowotworów skóry, zwłaszcza czerniaka.
Dwuznaczna rola ILC2 w mikrośrodowisku guza
ILC2 są komórkami, które wydzielają szereg cytokin, w tym IL-4, IL-5 i IL-13, mających kluczowe znaczenie w regulowaniu odpowiedzi immunologicznych. Cytokiny te moduluje odpowiedź zapalną, a także wpływają na aktywność innych komórek, takich jak eozynofile, które są zaangażowane w eliminację komórek nowotworowych.
Badania wskazują, że ILC2 mogą pełnić dwojaką rolę w mikrośrodowisku guza: z jednej strony wspomagają odpowiedź przeciwnowotworową, natomiast z drugiej mogą sprzyjać progresji nowotworu, przyczyniając się do immunosupresji (Wagner et al., Trends Cancer, 2017). Zrozumienie tych złożonych mechanizmów jest kluczowe dla opracowania nowych strategii terapeutycznych.
Interakcje ILC2 z komórkami mikrośrodowiska czerniaka
W naszych badaniach koncentrujemy się na zrozumieniu, w jaki sposób ILC2 oddziałują z komórkami mikrośrodowiska guza, szczególnie w kontekście czerniaka. Wykazaliśmy, że ILC2 mogą rekrutować eozynofile, które następnie uczestniczą w eliminacji komórek nowotworowych.
Jednakże, komórki nowotworowe wydzielają produkty przemiany materii, które hamują aktywność ILC2, co prowadzi do progresji nowotworu (Wagner and Koyasu, Trends Immunol, 2019; Wagner et al., Cell Rep, 2020). Istnieje potrzeba dalszego zgłębiania interakcji ILC2 z komórkami mikrośrodowiska guza, aby zrozumieć, jak zmieniają się one w odpowiedzi na nowotworowe sygnały.
Potencjał terapeutyczny ILC2 w immunoterapii nowotworów
Z perspektywy terapeutycznej, ILC2 stanowią obiecujący cel w leczeniu nowotworów, szczególnie czerniaka (Wagner and Koyasu, Trends Cancer, 2022). Zastosowanie zmodyfikowanych genetycznie ILC2 w terapii adoptywnej może skutkować silniejszą odpowiedzią przeciwnowotworową, niezależnie od mechanizmów immunosupresyjnych obecnych w mikrośrodowisku guza. Badania nad zastosowaniem ILC2 w immunoterapii nowotworowej stają się coraz bardziej obiecujące i mogą prowadzić do przełomu w leczeniu nowotworów skóry.
Techniki takie jak edycja genów mogą pozwolić na wzmocnienie funkcji ILC2, dzięki czemu komórki te będą w stanie skuteczniej walczyć z komórkami nowotworowymi, niezależnie od mechanizmów immunosupresyjnych obecnych w mikrośrodowisku guza. Badania nad zastosowaniem ILC2 w immunoterapii nowotworowej stają się coraz bardziej obiecujące i mogą prowadzić do przełomu w leczeniu nowotworów skóry.
Biomarkery ILC2 jako element terapii spersonalizowanej
Ponadto, poszukiwanie nowych biomarkerów, które pozwolą monitorować aktywność ILC2 w mikrośrodowisku guza, może stanowić ważny krok w kierunku opracowania spersonalizowanych terapii, które skuteczniej oddziałują z indywidualnymi cechami nowotworu.
W kontekście czerniaka, który charakteryzuje się wysoką zmiennością biologiczną, zrozumienie mechanizmów wpływających na aktywność ILC2 i ich interakcje z innymi komórkami mikrośrodowiska guza, może przyczynić się do opracowania skuteczniejszych terapii immunologicznych, które zmieniają dynamikę rozwoju nowotworu.
